Znajdź nas na
Co sprawia Polakom największą trudność w trakcie nauki niemieckiego?
Najwięcej trudności we wstępnym stadium nauki języka niemieckiego sprawiają uczącym się rodzajniki. Rodzajniki niemieckie muszą zgadzać się rodzajem, liczbą i przypadkiem z następującym po nim rzeczownikiem.
Aby opanować rodzajniki niemieckie,
trzeba nauczyć się rodzajników wraz z rzeczownikami na pamięć. Zaleca
się jednak naukę rzeczowników wraz z rodzajnikami wplecionych w kontekst
zdania np.: der Tisch; Ich sehe den Tisch. Der
Tisch ist groß.
W języku niemieckim istnieją rodzajniki określone i nieokreślone, co
jest dodatkowym utrudnieniem. Rodzajnik określony wyraża coś, co w toku
mowy przyjęte jest jako osoba/rzecz znana lub sprecyzowana. Nie stosuje
się rodzajników, jeśli dany rzeczownik określa zawód, funkcję, pewne
zachowanie, pogląd lub narodowość.
Rodzajniki nieokreślone sygnalizują, że rzecz lub osoba, o której jest
mowa, są jeszcze nieznane i wymienione w kontekście po raz pierwszy.
Typowym zjawiskiem u Polaków uczących się języka niemieckiego jest
opuszczanie rodzajników czy to określonych czy nieokreślonych. Należy
więc zawsze o nich pamiętać.
Kolejną barierą są czasowniki złożone. Często zapominamy o drugiej
części czasownika złożonego, która występuje na końcu zdania. Np.
czasownik stattfinden
występuje w zdaniu w postaci dwóch wyrazów finden i statt, przy czym tylko jedna część czasownika ulega
koniugacji: Die Veranstaltung findet am Freitag statt.
Także czasowniki, których formy czasowe nie podlegają regularnym prawom
koniugacji nastręczają nam wiele trudności. Jedynym sposobem na
opanowanie tych czasowników jest nauczenie się ich form w Infinitiv,
Indikativ Präteritum i Partizip
des Perfekts na pamięć: kommen,
kam, gekommen; singen, sang, gesungen;
springen, sprang, gesprungen itd.
Znaczenie czasowników prostych rozszerzonych o przedrostki i przyrostki
może być opanowane tylko w miarę upływu czasu, gdyż nie jesteśmy w
stanie od razu nauczyć się znaczenia wszystkich wyrazów utworzonych od
słowa np.: kommen - auskommen, durchkommen, entgegenkommen,
entkommen, überkommen itp.
Dobrym sposobem okazuje się przyswajanie sobie takich czasowników jakby
"przy okazji". Kiedy sprawdzamy w słowniku np. pisownię lub znaczenie
czasownika entkommen,
warto spojrzeć również na znaczenie czasowników entgegenkommen
i überkommen i zapamiętać zwroty, w których zostały
użyte. Każdy dobry słownik dysponuje takimi alfabetycznie
uporządkowanymi listami słów pokrewnych.
Typowym błędem często popełnianym przez Polaków mówiących po niemiecku
jest niewłaściwy szyk wyrazów w zdaniach złożonych po weil,
daß, wenn, obwohl itp.
Miejsce czasownika na końcu zdania złożonego jest w odczuciu Polaka
zjawiskiem obcym i niewygodnym. Jednak właściwa jest forma: Ich
weiß, daß du mich angerufen hast.
Jedną z dużych trudności, z którymi borykają się Polacy są niemieckie
przyimki. Użycie przyimków niemieckich nie pokrywa się z użyciem
przyimków w języku polskim.
Oto bardzo prosty przykład: polski przyimek na określa położenie na pewnej płaszczyźnie, niezależnie
od tego, czy jest ona pozioma czy pionowa: na stole, na ścianie, na
suficie, na piątym piętrze. W języku niemieckim natomiast używamy do
określenia tych samych położeń aż trzech różnych przyimków: auf
dem Tisch, ale an der
Wand, an der Decke, im fünften Stock.
Dobre opanowanie języka obcego oznacza nie tylko bezbłędne zastosowanie
reguł gramatycznych i bogate słownictwo, lecz również czynne ustne
używanie tego języka tak, aby być zrozumianym. Bardzo ważne jest więc
właściwe akcentowanie wyrazów i poprawna artykulacja głosek i
samogłosek. Najczęstszym błędem fonetycznym wśród uczących się języka
niemieckiego Polaków, ale nie tylko, jest skrócona artykulacja
samogłosek długich tzw. lange Vokale i wydłużanie samogłosek krótkich tzw. kurze
Vokale. Pięknym przykładem są
tutaj wyrazy Polska i pyłek
kwiatowy - Polen i Pollen. Polacy bardzo często wymawiają nazwę własnego kraju
tak, jakby mieli na myśli pyłek kwiatowy. Musimy więc koncentrować się
na samogłosce o, która
nie stojąc przed podwójnymi spółgłoskami prawie zawsze artykułowana jest
"długo": Brot, Mond, Mode, wohl itd.
Również spółgłoska r
nastręcza nam wiele trudności. Polskie r jest bardzo dźwięczne, po niemiecku określa się je jako gerolltes
r. Niemieckie r na końcu wyrazu natomiast prawie zanika w
czasie artykulacji Vater, Mutter. Pomocne w nauce wymowy tej spółgłoski
jest przygotowanie sobie ciągu wyrazów z r na końcu oraz w środku lub na początku
wyrazu, gdyż i tutaj istnieją różnice, i ich ciągłe powtarzanie
(najlepiej oczywiście w oparciu o nagrania).
Najtrudniejsza jest jednakże, w moim odczuciu, artykulacja niemieckich
samogłosek ä, ü, ö.
Układ ust jest tutaj bardzo specyficzny i wielu uczących się języka
niemieckiego czuje nierzadko skrępowanie lub zażenowanie podczas ćwiczeń
wymowy tych głosek. Wyobraźmy sobie jednak, że Niemiec widzący nas
wymawiających ä, ü albo ö niczego
sobie nie myśli, gdyż robi dokładnie to samo. O wiele bardziej żenujące
jest to, kiedy nasza wymowa tych głosek zbyt podobna jest do polskiego e (zamiast ä np. w Mädchen) lub i (zamiast ü lub ö np. w müssen). Często nie potrafimy uwzględnić w
wymowie różnicy między nazwiskami Kröger i Krüger. Nie ma innego sposobu na prawidłowe i szybkie
opanowanie wymowy jak nieustanne ćwiczenia z kasetą i oczywiście
słuchanie niemieckiego radia lub oglądanie niemieckojęzycznych programów
telewizyjnych. Dopiero czas i wytrwałość przynoszą oczekiwane
rezultaty.
Na koniec jeszcze jedno zjawisko fonetyczne przysparzające Polakom pewne
problemy. Jest nim charakterystyczna w języku niemieckim wymowa wyrazów
z ng i nk. W języku polskim wymawiamy te połączenia
tak, że słychać każdą spółgłoskę oddzielnie. W języku niemieckim tworzą
one jakby jedną , bardzo "nosową", spółgłoskę. Świetnym ćwiczeniem, po
uprzednim wypróbowaniu artykulacji tego zjawiska z lektorem lub
nauczycielem, jest naśladowanie odgłosów piłeczki pingpongowej. Należy
po prostu powtarzać: ping, pong, ping, pong; ping, ping, pong, pong;
ping, pong, pong, ping itd. Innym sposobem nauki jest tworzenie
rymowanek typu: Frank ist krank lub Wir denken, was kann man
ihm schenken itp.
Źródło: slowka.pl
Foto: maturalne.net
ostatnia zmiana: 2016-09-02
poleca:
