O chińskim słów kilka
Język chiński (Hànyŭ 汉语 – język Hanów; Zhōngwén 中文 – język i pismo Państwa Środka) to w rzeczywistości grupa języków, mająca wspólne korzenie historyczne. W Chinach istnieje bardzo dużo dialektów, najważniejsze to mandaryńskie (70% populacji), południowe, używane w prowincji Guangdong, Hong Kongu i w społecznościach chińskich emigrantów, Wu, występujące w prowincji Zhejiang i w Szanghaju oraz Min (Tajwan), Hakka (południowy wschód Chin), Gan (Jiangxi) i Xiang (Hunan).
Liczebność dialektów i różnice między nimi utrudniały komunikację między
mieszkańcami odległych części Państwa Środka, więc już w XVII wieku
rząd chiński podejmował kroki w kierunku ujednolicenia języka mówionego.
W 1956 wprowadzono oficjalną wersję języka chińskiego, która bazuje na
jednym z dialektów mandaryńskich – dialekcie pekińskim.
Tego właśnie
języka oficjalnego (Pŭtōnghuà 普通话 – „wspólna mowa”), zwanego
standardowym językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim,
naucza się dzisiaj w szkołach i słyszymy go chińskich w mediach.
Przeciętny Chińczyk posługuje się zwykle co najmniej dwoma językami –
oficjalnym i dialektem, używanym w jego prowincji.
Chociaż w Chinach istnieje wiele różnych dialektów, system pisma w
najodleglejszych zakątkach Chin jest zasadniczo taki sam. W razie,
gdybyśmy nie mogli się porozumieć ze spotkanym w podróży Chińczykiem,
zawsze możemy napisać, o co nam chodzi na kartce.
Źródło: slowka.pl
ostatnia zmiana: 2011-06-13
poleca:
